Bon, dat was het dan voor de eerste decade van het nieuw millennium, en het begon allemaal zo opgewekt, zoals nieuwe dingen meestal... Maar het heeft meer weg van de eerste decade van het vorig decennium een wat wrang smaakje, ja, bitterzoet, met een azijngeurtje. (of kruit) – maar het is vooral de snelheid die opvalt – alles moet alsmaar sneller, en er zijn al wat barstjes te zien... op voeten van leem – gelijktijdig valt het allemaal stil bij de eerste sneeuwval... bij Gruzemayer in ’t bureau juist averechts – alsmaar trager – verfrissend traag... bij wijze van illustratie deze uitzicht – gebogen in tijd en ruimte – (pharma-seutische gedachten van een ouwe pee op een trein) een goed moment om de Royal portabel uit het raam te kieperen... maar de ramen gaan niet meer open en een tipmachine past niet meer in de slim-line flaptop bagage der hedendaagse reizigers...
Aan uw ook een goede.
